Bemoei je met je eigen zaken!

Met 2 puberende zoons is dit een uitspraak die nog wel eens over tafel gaat. Ze komen meer en meer op de leeftijd dat ze zélf willen bepalen, zélf de beslissingen willen nemen, zélf verantwoordelijkheid willlen dragen voor hun keuzes en acties. En ik ben er van overtuigd dat dit uiteraard een goede ontwikkeling is. Al vind ik het nog geregeld heel lastig om dat na te leven. Als ouder, als volwassene denk ik toch vaak te weten wat het beste voor ze is.

Ik denk dat dat uit naam van de liefde is. Ik wil ze graag behoeden, beschermen, helpen etc. Toch getuigt het ook van enige arrogantie. Wie ben ik dat ik denk te weten wat het beste voor iemand is?
Dat geldt naar mijn kinderen toe, maar natuurlijk ook naar alle andere mensen om mij heen.
Weet ik wat het beste is voor iemand? Hoe zou ik dat kunnen? Kan ik iemands leven leiden?

Persoonlijk heb ik veel aan de manier waarop Byron Katie kijkt naar deze dingen. Ik vertel in eigen woorden wat zij daarover zegt:

Veel van onze stress, onze spanning en zorgen worden veroorzaakt doordat we ons druk maken om de zaken, de levens van anderen. Hún keuzes, hún gezondheid, hún beslissingen.
Als ik denk: jij moet gelukkig zijn, jij mag geen verdriet hebben, jij zou beter voor jezelf moeten zorgen, je zou toch eigenlijk dit of dat, jij maakt niet de juiste keuzes..bemoei ik me met jouw zaak.

Het lijkt het dat ik jouw leven leid, ik steek mijn energie, mijn gedachten, mijn aandacht in jouw zaken, in jouw keuzes en beslissingen. Maar als ik mentaal in jouw leven leef…wie leeft er dan mijn leven? Als ik me steeds bezig houd met jóuw zaken, ben ik niet aanwezig in mijn eigen zaak. Ik raak verwijderd van mezelf en vraag me af waarom mijn leven niet lekker loopt.

Ik denk te weten wat goed is voor jou, wat het allerbeste is voor jou, hoe jij je leven zou moeten leiden om gelukkig te zijn. Maar weet ik wat het beste is voor mij? Laat ik me dat door jou vertellen? Wie bepaalt wat het beste is voor mij? IK. Wie bepaalt wat het beste is voor jou? JIJ!

Laat ik aan de slag gaan met wat het beste is voor mij, mijn eigen keuzes, mijn eigen problemen, mijn eigen leven, voordat ik probeer jouw problemen op te lossen.

Probeer er de komende tijd maar eens op te letten. Stel jezelf iedere keer dat je stress en onbehagen ervaart de vraag met wiens zaak je je bezig houdt. Die vraag kan je terugbrengen bij jezelf. Deze vraag kan je helpen de zaken te laten bij wie ze horen.

Jij kunt niet het leven van iemand anders leven!

Betekent dat, dat je je niks aantrekt van de  sores van een ander? Dat je geen consideratie en compassie kunt of hoeft te voelen voor een mens in nood? Natuurlijk niet!
Maar het mag niet jouw leven worden.

Soms hoor je mensen zeggen: ik kan niet gelukkig zijn, omdat ik weet dat mijn kind/zus/ouder/vriend ongelukkig is. Ik kan niet vrolijk gaan lopen doen, terwijl ik weet dat hij/zij het nu zo moeilijk heeft. Ik kan niet stressvrij met jou omgaan, wetende welke keuzes jij maakt, wetende welk pad jij kiest, denkend dat het een pad is, dat niet oké is, waarmee jij op je ongeluk afstevent..

 Ik zeg hier: bemoei je met je eigen zaak!

Ja,  je mag aandacht hebben, natúúrlijk, voor andermans pijn, zorg en verdriet. Maar hun pijn, zorg en verdriet wordt geen fractie minder als jij ook ongelukkig,verdrietig en gestresst gaat zijn. Als jij alle reden hebt om vrolijk en gelukkig te zijn, omdat in jóuw leven de zaken goed lopen, je gezond en gelukkig bent met de mensen om je heen, met het leven dat je leidt, bemoei je dan met je eigen zaak, leef in je eigen leven, en wees vrolijk en gelukkig.

Zelf merk ik, nu ik me een stuk minder met de zaken van bijvoorbeeld mijn kinderen probeer te bemoeien, dat ik minder gespannen, minder druk ben. Hebben zij stress door keuzes ze maken…dan hebben zíj stress, en niet ik. Het is namelijk niet mijn stress, en het zijn niet mijn keuzes. Ik help ze als daar behoefte aan is. Ik geef ze  het vertrouwen dat ze heel goed in staat zijn zich met hun eigen zaak bezig te houden.
En ik ervaar minder stress, minder zorg, en meer tijd, zin en gelegenheid om me met mijn eigen zaken bezig te houden. Heerlijk!

Dus ik zou zeggen:

Bemoei je met je eigen zaken! Geen botte afwijzing, maar een gouden tip, een cadeau eerste klas!

Leef jóuw leven. Dat is het enige leven dat je kúnt leven.

 

 

Ingrid Esbeukman is een ervaren trainer en coach

eigenheid, groei, deskundigheid en plezier zijn de peilers

onder haar werk. Verbinding maken en delen zijn de

essentiele uitgangspunten van haar handelen en Zijn.